Τραυματική ρήξη μακράς κεφαλής δικεφάλου με παραμόρφωση – μετακίνηση του δικεφάλου μυός περιφερικά. Χειρουργική εξωαρθρική τενοντόδεση με σύστημα Arthrex με άμεσο λειτουργικό και αισθητικό αποτέλεσμα. Η δεύτερη φωτογραφία έχει τραβηχθεί 20 ημέρες μετά την εγχείρηση.
Ο δικέφαλος μυς ξεκινά – μέσω δύο τενόντων – από την περιοχή του ώμου και καταλήγει -μέσω ενός τένοντα – στην άρθρωση του αγκώνα. Στον ώμο ο πρώτος τένοντας είναι η βραχεία κεφαλή που ξεκινάει από ένα σημείο κοντά στην άρθρωση (κορακοειδής απόφυση) και σπανίως δημιουργεί προβλήματα, ενώ ο δεύτερος τένοντας είναι η μακρά κεφαλή, ξεκινάει μέσα από την άρθρωση του ώμου και αποτελεί δυστυχώς αιτία συχνών προβλημάτων.
Το μήκος του τένοντα της μακράς κεφαλής είναι περίπου 9 εκατοστά, βγαίνοντας από την άρθρωση κάμπτεται περίπου 90 μοίρες και περνάει μέσα από ένα στενό οστικό σχηματισμό για να καταλήξει στον μυ του δικεφάλου. Η κάμψη αυτή κατά τη διαδρομή του τένοντα έχει προκύψει κατά την εξελεγκτική διαδικασία του ανθρώπου όταν η άρθρωση του ώμου μαζί με την ωμοπλάτη μετακόμισαν από την πλαϊνή μεριά του σώματος στην οπίσθια, στην πλάτη. Αυτό έδωσε την δυνατότητα στον άνθρωπο να εκτελεί ρίψεις, δυστυχώς όμως δημιουργεί και προβλήματα εξαιτίας της έντονης φόρτισης του τένοντα.
Ποια είναι τα συμπτώματα της φλεγμονής της μακράς κεφαλής του δικεφάλου;
- Έντονος – βαθύς πόνος στην πρόσθια επιφάνεια του ώμου με πιθανή αντανάκλαση περιφερικά προς την πρόσθια επιφάνεια του βραχίονα – δικέφαλος (έντονος πόνος τόσο κατά τη διάρκεια των κινήσεων, όσο και κατά την ηρεμία)
- Αδυναμία εκτέλεσης συγκεκριμένων κινήσεων του ώμου λόγω άλγους
Ποιες είναι οι συχνότερες παθήσεις;
- Τενοντίτιδα
- Εκφύλιση
- Ρήξη
- Αστάθεια του τένοντα (όταν εκτρέπεται της φυσιολογικής του πορείας καθώς περνάει από τον στενό οστικό σχηματισμό)
Ο χρόνιος επαναλαμβανόμενος μικροτραυματισμός – ερεθισμός είναι αυτός που προκαλεί είτε την αυτόματη ρήξη του τένοντα, η οποία παρουσιάζει εκχύμωση στην περιοχή του βραχίονα, αλλά μείωση του πόνου βαθμιαία, είτε την μερική ρήξη του τένοντα, η οποία έχει ιδιαίτερα επώδυνα συμπτώματα και ταλαιπωρεί τον ασθενή.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση είναι συνήθως κλινική, με το ιστορικό και την κλινική εξέταση, ενώ επιβεβαιώνεται από το υπερηχογράφημα ή την μαγνητική τομογραφία.
Ποια είναι η θεραπεία;
Η θεραπεία ποικίλλει, αναλόγως της πάθησης. H ειδική φυσικοθεραπεία και το πρόγραμμα κινησιοθεραπείας, αντιφλεγμονώδη και ενέσεις (κορτικοστεροειδή, τοπικά αναισθητικά και PRP) αποτελούν την πρώτη γραμμή θεραπευτικών μέτρων.
Συγκεκριμένα, η τενοντίτιδα θεραπεύεται κυρίως συντηρητικά με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, φυσικοθεραπεία, καθώς και τοπική έγχυση φαρμάκων ή βιολογικών παραγόντων υπό υπερηχογραφικό έλεγχο στις πιο δύσκολες περιπτώσεις. Ενώ σε ανθεκτικές περιπτώσεις ή ρήξεις του τένοντα σε νέους και δραστήριους ασθενείς έχει θέση η χειρουργική αντιμετώπιση με τη μορφή αρθροσκοπικής τενοτομής σε ηλικιωμένα άτομα και ενδο- ή εξωαρθρικής τενοντόδεσης σε νεότερους ηλικιακά και πιο δραστήριους ασθενείς.
