Τι είναι τα κατάγματα ώμου;
Τα κατάγματα ώμου είναι τραυματισμοί που αφορούν την περιοχή του ώμου και περιλαμβάνουν:
- Κατάγματα άνω τριτημορίου του βραχιονίου – κεφαλής βραχιονίου
- Κατάγματα της κλείδας
- Κατάγματα της ωμοπλάτης
Εμφανίζονται συχνότερα σε άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών λόγω οστεοπόρωσης, αλλά μπορούν να προκύψουν και σε νεότερους ασθενείς μετά από σοβαρούς τραυματισμούς, όπως τροχαία ατυχήματα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν έντονο πόνο, οίδημα και δυσκολία στην κίνηση του άκρου. Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική, με στόχο την αποκατάσταση της λειτουργικότητας και τη γρήγορη ανάρρωση του ασθενούς.
Κατάγματα Ώμου: Άνω τριτημορίου βραχιονίου – κεφαλής βραχιονίου
Σε ποια άτομα εμφανίζονται συνήθως τα κατάγματα ώμου στο άνω τριτημορίου βραχιονίου – κεφαλής βραχιονίου;
Εμφανίζονται συνήθως στο 5% του γενικού πληθυσμού και θεωρούνται το τρίτο σε συχνότητα είδος καταγμάτων, σε άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών. Συγκεκριμένα, τα κατάγματα της κεφαλής βραχιονίου αποτελούν συνήθεις κακώσεις σε μεγαλύτερης ηλικίας ασθενείς που πάσχουν από οστεοπόρωση, ενώ σε νεότερους ασθενείς προκύπτουν μετά από τραυματισμούς υψηλής ενέργειας, όπως πτώση από ύψος.
Από τι μπορεί να προκληθεί το κάταγμα ώμου στο άνω τριτημορίου βραχιονίου;
Σε νεαρής ηλικίας άτομα, μπορεί να προκληθεί από κάποια κάκωση υψηλής βίας (π.χ. τροχαίο ατύχημα). Σε μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, συνήθως είναι αποτέλεσμα κάποιας μικρής κάκωσης, όπως πτώση στο πάτωμα.
Ποια είναι τα πιθανά συμπτώματα;
Τα πιθανά συμπτώματα ενός κατάγματος ώμου στο άνω τριτημόριο βραχιονίου μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Έντονο πόνο
- Αδυναμία κίνησης του άκρου
- Αιμάτωμα – Οίδημα – Εκχύμωση (μελανιά)
- Παραμόρφωση
- Αιμωδίες (μούδιασμα)
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση του κατάγματος στο άνω τριτημόριο του βραχίονα, επιβεβαιώνεται από τον ιατρό με τη βοήθεια απλών ακτινογραφιών, οι οποίες βοηθούν στη διάγνωση του τύπου του κατάγματος. Εν συνεχεία, ο ιατρός καταφεύγει στην αξονική τομογραφία, όταν χρειάζεται παραπάνω πληροφορίες για τον τύπο, το είδος και τη θεραπεία του κατάγματος. Με βάση τα ευρήματα της ακτινογραφίας ή της αξονικής τομογραφίας, ο εξειδικευμένος ιατρός προτείνει τον σωστό τρόπο αντιμετώπιση του προβλήματος.
Πώς αντιμετωπίζεται;
Η μη χειρουργική (συντηρητική) θεραπεία εφαρμόζεται συνήθως στις περιπτώσεις στις οποίες το κάταγμα είναι μη παρεκτοπισμένο. Περιλαμβάνει:
- Ανάρτηση του ώμου για 4 – 5 εβδομάδες
- Αναλγητική φαρμακευτική αγωγή
- Παγοθεραπεία
- Φυσιοθεραπεία
Η χειρουργική θεραπεία εφαρμόζεται στις περιπτώσεις στις οποίες το κάταγμα είναι παρεκτοπισμένο. Επιπλέον, η χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει:
- Εσωτερική οστεοσύνθεση
- Ενδομυελική ήλωση
- Ημιαρθροπλαστική ώμου
- Ανάστροφη αρθροπλαστική ώμου
Η σωστή διάγνωση και ο σχεδιασμός της θεραπείας αναλόγως της ηλικίας, των συνηθειών και των προσδοκιών του ασθενούς είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα για την επιτυχή έκβαση, με όσο το δυνατόν πιο γρήγορη και πλήρη αποκατάσταση του ασθενούς. Δεν είναι λίγες η φορές όπου μία λανθασμένη αρχική επιλογή θεραπείας καθυστερεί την αποκατάσταση, ταλαιπωρεί και απογοητεύει τον ασθενή.
Κατάγματα Κλείδας
Κατάγματα Ώμου: Κατάγματα κλείδας
Το κάταγμα στην περιοχή της κλείδας προκαλείται συνήθως από απευθείας χτύπημα στη συγκεκριμένη περιοχή. Επιπλέον, μπορεί να προκληθούν μετά από πτώση με το χέρι σε έκταση ή με πτώση με το πλάι (πάνω στον ώμο). Πρόκειται για κατάγματα που βλέπουμε συνήθως σε νέα και δραστήρια άτομα κατά κύριο λόγω κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων ή σε τροχαία ατυχήματα.
Τα κατάγματα κλείδας κατηγοριοποιούνται κυρίως βάσει της θέσης τους. Έτσι έχουμε τα:
- Κατάγματα έξω τριτημορίου
- Κατάγματα μέσου τριτημορίου (τα συχνότερα 75 – 80%)
- Κατάγματα έσω τριτημορίου
Ποια είναι τα συμπτώματα;
- Έντονος πόνος
- Αιμάτωμα – Οίδημα – Εκχύμωση (μελανιά)
- Παραμόρφωση, διόγκωση ή ασυμμετρία του ώμου (σε κάποιες περιπτώσεις)
Ποιες οι θεραπείες των καταγμάτων της κλείδας και σε ποιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται η κάθε θεραπεία;
Η παραπάνω ταξινόμηση σε συνδυασμό με το βαθμό παρεκτόπισης των οστικών τμημάτων και τις συνοδές κακώσεις των μαλακών μορίων καθορίζει την εκάστοτε θεραπεία. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να γίνεται σωστή διάγνωση αφού τα κατάγματα της κλείδας διαφέρουν πολύ μεταξύ τους ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης και ως προς την πρόγνωση. Σε γενικές γραμμές, η μη χειρουργική θεραπεία εφαρμόζεται σε κατάγματα που δεν εμφανίζουν μεγάλη παρεκτόπιση ή συντριβή. Από την άλλη η χειρουργική αντιμετώπιση είναι απαραίτητη σε:
- Παρεκτοπισμένα κατάγματα
- Ανοιχτά κατάγματα
- Συντριπτικά κατάγματα
- Κατάγματα στο περιφερειακό άκρο της κλείδας που είναι πιθανό να επηρεάσουν την ακρωμιοκλειδική άρθρωση
Ποια είναι η μετεγχειρητική πορεία που ακολουθείται για τα κατάγματα ώμου στην κλείδα;
Συνήθως χρειάζονται 4 εβδομάδες για να επιτραπούν στο άτομο οι ενεργητικές κινήσεις του βραχίονα. Πολύ σύντομα μετά το χειρουργείο, σε συνεργασία με τον Φυσικοθεραπευτή, ο Χειρουργός θα προτείνει τις κατάλληλες ασκήσεις για την αποκατάσταση του προβλήματος. Μετά το πέρασμα των 4 αυτών εβδομάδων και αν ο ιατρός κρίνει ότι η ανάρρωση του ασθενή προοδεύει, θα επιτραπεί η χρήση του άκρου για τις καθημερινές δραστηριότητες (π.χ. οδήγηση).
Κατάγματα Ώμου – Ωμοπλάτης
Το συγκεκριμένο είδος κατάγματος είναι αρκετά σπάνιο. Συγκεκριμένα, η ωμοπλάτη περιβάλλεται από πολλούς διαφορετικούς μυς, είναι προστατευμένο, και αρκετά ισχυρό οστό. Επομένως κάταγμα στην ωμοπλάτη μπορεί να προκληθεί μόνο αν ασκηθεί μεγάλη και άμεση βία στη συγκεκριμένη περιοχή, συνήθως μετά από βαριά τροχαία ατυχήματα και τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από άλλες βαρύτερες κακώσεις.
Σε πρώτη φάση λοιπόν, αφορά περισσότερο κάποιο κέντρο τραύματος το οποίο θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις συνοδές βαρύτερες κακώσεις και λιγότερο τον Χειρουργό Ώμου. Σε λίγες περιπτώσεις μεμονωμένων καταγμάτων της ωμοπλάτης αναλαμβάνει ο Χειρουργός Ώμου για την σωστή διάγνωση και τον σχεδιασμό της εξατομικευμένης θεραπείας.
Ποια είναι η κλινική εικόνα ενός κατάγματος ωμοπλάτης;
- Τοπική ευαισθησία
- Επώδυνες κινήσεις του ώμου
- Οίδημα των μαλακών μορίων γύρω από την ωμοπλάτη
- Εκχυμώσεις δέρματος γύρω από την ωμοπλάτη
- Αστάθεια – εξάρθρημα ώμου (από πιθανό κάταγμα ωμογλήνης)
Η διάγνωση γίνεται με ακτινογραφίες και αξονική τομογραφία οι οποίες καθορίζουν τον τύπο του κατάγματος και που ακριβώς βρίσκεται.
Ποια είναι η θεραπεία;
Αναλόγως του τύπου του κατάγματος, η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική. Αρκεί η επίδεση του άνω άκρου πάνω στο θώρακα ή η ανάρτηση του για 2-3 εβδομάδες. Η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται όταν απαιτείται η αποκατάσταση και σταθεροποίηση των κατεαγόντων παρεκτοπισμένων τμημάτων.
Γιατί να επιλέξω τον Ορθοπαιδικό Χειρουργό Γεώργιο Φλεβαράκη για τα κατάγματα ώμου;
Ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός Γεώργιος Φλεβαράκης διαθέτει μεγάλη εμπειρία στη διάγνωση και αντιμετώπιση καταγμάτων του ώμου. Με εξειδίκευση στη χειρουργική του ώμου, έχει δουλέψει σε διεθνώς αναγνωρισμένα κέντρα, όπως το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Λίβερπουλ, όπου απέκτησε πολύτιμη κλινική εμπειρία στη διαχείριση περίπλοκων περιπτώσεων. Η βαθιά κατανόηση της ανατομίας και της λειτουργικότητας της άρθρωσης του ώμου, σε συνδυασμό με τις πρωτοποριακές τεχνικές του, τον καθιστούν τον ιδανικό Ορθοπαιδικό Χειρουργό για την αποκατάσταση μετά από σοβαρά κατάγματα στον ώμο.
Εάν αντιμετωπίζετε συμπτώματα ή έχετε τραυματισμό στην περιοχή του ώμου, επικοινωνήστε σήμερα μαζί μας για μια ολοκληρωμένη διάγνωση και θεραπεία.
Ακολουθούν αποτελέσματα χειρουργικής αντιμετώπισης περιστατικών καταγμάτων ώμου από τον εξειδικευμένο ορθοπαιδικό Γεώργιο Φλεβαράκη.
Συντριπτικό κάταγμα κεφαλής βραχιονίου σε νέο ασθενή, στον οποίο έγινε προσπάθεια να διασωθεί η κεφαλή. Το περιστατικό αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με εσωτερική οστεοσύνθεση.
Συνήθεις περιπτώσεις καταγμάτων κεφαλής βραχιονίου, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με εσωτερική οστεοσύνθεση.
Συντριπτικό κάταγμα κεφαλής βραχιονίου με split αρθρικής επιφάνειας σε ηλικιωμένο ασθενή με οστεοπόρωση, το οποίο αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με ανάστροφη αρθροπλαστική.
Hλικιωμένη ασθενής με ψευδάρθρωση κατάγματος άνω τριτημορίου βραχιονίου με ανεπάρκεια στροφικού πετάλου, το οποίο αντιμετωπίστηκε με ανάστροφη αρθροπλαστική.
Ασθενής με κάταγμα δεξιάς κλείδας. Αρχικά έγινε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί συντηρητικά χωρίς επιτυχία και σχηματίστηκε ψευδάρθρωση, το κάταγμα δηλαδή δεν κόλλησε, προκαλώντας έντονες ενοχλήσεις στον ασθενή. Τελικά αντιμετωπίστηκε χειρουργικά με εσωτερική οστεοσύνθεση και τοποθέτηση οστικού αυτομοσχεύματος.
