Ο μυς του δικεφάλου βρίσκεται στην πρόσθια επιφάνεια του βραχίονα. Ο μυς αυτός καταλήγει με έναν ισχυρό τένοντα στον αγκώνα και συγκεκριμένα στο οστό της κερκίδας. Ο τένοντας αυτός είναι δυνατόν να σπάσει με μία πολύ ισχυρή σύσπαση του μυός προκαλώντας πόνο στον αγκώνα και ένα αίσθημα – ήχο pop κατά την ρήξη.
Σχετικά με την πάθηση:
Η ρήξη του τένοντα του δικεφάλου μυός, αποτελεί μία πάθηση η οποία εμφανίζεται σχετικά σπάνια. Στις περισσότερες περιπτώσεις ρήξης, η ρήξη συμβαίνει κεντρικά στον ώμο. Οι ρήξεις αυτές αποτελούν μόνο το 3% του συνόλου των ρήξεων.
Ποια άτομα κινδυνεύουν περισσότερο από την πάθηση;
Συμβαίνει συνήθως σε άνδρες άνω των 35 ετών, αθλητές που σηκώνουν βάρη, bodybuilders ή σε ανθρώπους που ασχολούνται με βαριές χειρωνακτικές εργασίες.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Μετά την ρήξη, παραμένει ο πόνος και το οίδημα ενώ ο μυς του δικεφάλου εμφανίζει μία μη φυσιολογική διόγκωση που ονομάζεται σημείο «Popeye». Η ρήξη του τένοντα μπορεί να προκαλέσει 36% μείωση της δύναμης κάμψης του αγκώνα και 55% μείωση της δύναμης υπτιασμού του αντιβραχίου.
Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;
Συνήθως η κλινική εξέταση του ορθοπαιδικού χειρουργού θέτει τη διάγνωση, ωστόσο θεωρείται απαραίτητος ο περαιτέρω απεικονιστικός έλεγχος με μαγνητική τομογραφία ή υπέρηχο τα οποία επιβεβαιώνουν τη διάγνωση.
Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία;
Η θεραπεία μπορεί να είναι είτε συντηρητική, είτε χειρουργική:
Συγκεκριμένα, η συντηρητική θεραπεία ενδείκνυται για ασθενείς μεγάλης ηλικίας, οι οποίοι δεν έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις από το άκρο ή για ασθενείς που έχουν άλλα προβλήματα υγείας τα οποία δεν επιτρέπουν χειρουργική επέμβαση.
Η μερική ρήξη του τένοντα του δικεφάλου μυός μπορεί να αντιμετωπισθεί με αντιφλεγμονώδη φάρμακα, νάρθηκες και σειρά φυσικοθεραπειών.
Η πλήρης ρήξη του τένοντα του δικεφάλου μυός είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί με χειρουργική επέμβαση, με σκοπό την επίτευξη μίας πλήρους λειτουργικής αποκατάστασης του άκρου.
Για τον λόγο αυτό προτείνεται χειρουργική αποκατάσταση της βλάβης όσο το δυνατόν νωρίτερα. Αν υπάρξει καθυστέρηση του χειρουργείου ο τένοντας δεν δύναται να ανευρεθεί ή να καθηλωθεί στην ανατομική του θέση λόγω των μετατραυματικών αλλοιώσεων της περιοχής και της ρίκνωσης του μυός. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί μόσχευμα για να καλυφθεί το κενό.
Σχετικά με την χειρουργική επέμβαση:
Έχουν περιγραφεί αρκετές χειρουργικές μέθοδοι για την αποκατάσταση του τένοντα. Κοινός στόχος είναι η ασφαλής καθήλωσή του με ειδικές οστικές άγκυρες ή κουμπιά και ράμματα στην αρχική ανατομική του θέση. Η κινητοποίηση ξεκινά σχετικά σύντομα και το παθητικό επιτρεπόμενο εύρος κίνησης αυξάνεται ανά δύο εβδομάδες. Η ενδυνάμωση ξεκινά μετά τις 6 εβδομάδες, στις 12 εβδομάδες επιτρέπεται ελεύθερη δραστηριότητα ενώ ο ασθενής πρέπει να γνωρίζει ότι η ανάκτηση της πλήρους δύναμης του δικεφάλου έρχεται μετά τον έκτο μήνα.
