Το εξάρθρημα του αγκώνα αποτελεί μία εξαιρετικά επείγουσα κατάσταση κατά την οποία παρατηρείται έξοδος και παραμονή των οστών του αντιβραχίου εκτός της φυσιολογικής τους θέσης. Όπως σε κάθε εξάρθρημα, έτσι και στην άρθρωση του αγκώνα το πρόβλημα δημιουργείται από τις συνοδές κακώσεις (βλάβη αγγείων – νεύρων, κατάγματα, ρήξεις συνδέσμων) την στιγμή που εξέρχεται της φυσιολογικής του θέσης το ένα απο τα δυο μέρη της άρθρωσης.
Το εξάρθρημα χρήζει άμεσης ανάταξης ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που χρειάζεται χειρουργική αποκατάσταση των συνοδών κακώσεων. Ένα από τα επακόλουθα του εξαρθρήματος του αγκώνα το οποίο αν εμφανιστεί χρήζει χειρουργείου, είναι η αστάθεια της άρθρωσης συνεπεία ρήξης των συνδέσμων.
Περιγράφονται 3 τύποι αστάθειας του αγκώνα αναλόγως του μηχανισμού κάκωσης και της ομάδας συνδέσμων που έχουν διαταραχθεί. Οι 2 τύποι προέρχονται από τραύμα δηλαδή απο εξάρθρημα με ή χωρίς συνοδό κάταγμα ενώ ο τρίτος τύπος συνήθως από επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς σε αθλητές ρίψεων.
Η συντηρητική ή χειρουργική θεραπεία επιλέγεται βάσει του τύπου αστάθειας.
